پارک ملی نایبند در استان بوشهر واقع شده است. مجموعه پارک ملی دریایی زیر نظر اداره کل محیط زیست شهرستان کنگان می‌باشد. با یک محیط بانی در نزدیک روستای « بنود» با ده محیط بان، حدود 27 هزار هکتار این منطقه دریایی و بقیه خشکی است. بخش شمال غربی پارک دریایی نایبند محدود به روستای «بیدخون» و تاسیسات سمّی عسلویه می‌شود و بخش شرقی آن در قسمت خشکی «کوشکنار» و در قسمت خشکی - آبی جنوب بندر « تِبن» است که به زودی در همین بخش شرقی، صنایع دیگری چون آلومینیوم (صنعتی که آب، هوا و خاک را آلوده می‌سازد و لجن‌های قرمز از آلاینده‌های خطرناک شناخته شده آن است)، فولاد و صنایع جانبی دیگر نیز ایجاد خواهد شد.
در سال 1357 خلیج نایبند همراه با بخشی از دماغه نایبند با مساحت 19500 هکتار به عنوان منطقه حفاظت شده نایبند در فهرست مناطق حفاظت شده ایران قرار می‌گیرد. این منطقه همراه با مناطق دیگر از جمله دماغه نایبند و بخشی از آب‌های خلیج فارس در سال 1383 به عنوان اولین پارک ملی دریایی ایران ثبت شد.
این منطقه از نظر تنوع جانوران وحشى منحصر به فرد است و داراى میش، قوچ، کل، بز وحشى، آهو، جبیر و پلنگ است. جبیر را آهوى هندى و آهوى کویرى نیز مى‌نامند.
