جزیره قشم به دلیل پیشینه تاریخی خود که حتی قبل از میلاد مسیح (ع) نیز آباد و دارای جمعیت قابل توجه و مرکز حکومت جزایر و بنادر خلیج فارس بوده است.
1 ـ قبرستان سید مظفر:
ابتدا در مرکز شهر قشم وجود داشت. بعد از خیابان کشی و ساختمان مدرسه، به نقل از آقای نوربخش نویسنده کتاب خلیج فارس، قبرستان سید مظفر تسطیح شده و قسمتی جزء خیابان و پیاده‌رو و بقیه هم در حیاط و زیر بنای مدرسه قرار گرفت و امروز آنچه مى‌بینیم در محل قدمگاه در بهشت زهرا زیارتگاهی گنبدی شکل است که با همت سازمان منطقه آزاد قشم و معتمدین شیعه تجدید بنا شده است.
2 ـ قبرستان گور فرنگی:
در جنوب خور کولغان قشم قرار دارد و در روزگاران پیش مدفن انگلیسی‌ها و پرتغالی‌هاى ساکن جزیره بوده است که جسد ویلیام بافین دریانورد و کاشف معروف و دو نفر دیگر از سربازان انگلیسی که در سال 1031 ه. ق در جنگ بین سپاه امامقلی و فرمانده، معروف شده است، در‌این مکان مدفون است. این گورستان قدمتی 392 ساله دارد.
3 ـ گورستان محله مسنی (Mesiny):
سالخوردگان قشم قدمت این گورستان را بین 400 تا 500 سال مى‌دانند. در گورستان مسنی قبور مردان معروفی چون شیخ حاج رمضان که قبرش جلوی خانه حاج عبدالفاتح کریمى قرار دارد و مردم به زیارت آن مى‌روند، فاتحه مى‌خوانند و نذر مى‌کنند و بخور مى‌سوزانند و روی قبر نقل و بادام مى‌ریزند وجود دارد.
از قبور معروف در این گورستان قبر شیخ قاسم اسنوی است. مى‌گویند او مردی فقیه و حافظ قرآن بود. مردم بر سر مزارش مى‌روند و فاتحه مى‌خوانند.
4 ـ گورستان کولغان:
این گورستان در خارج از شهر قشم و بر سر راه درگهان و روی کوه معروف به کولغان قرار گرفته است. در بالای تپه‌هاى کولغان، آثار خانه و معبد و برج و غیره وجود داشته است که همه بر اثر باران و تابش آفتاب و نیز دستبرد به مصالح ساختمانی به تدریج از بین رفته است.
5 ـ قبرستان توریان:
در گورستان روستای توریان قشم نیز یک قبر قدیمى به شکل قبور روستاهای کوشه و گربدان و با همان دست خط کوفی و عربی وجود دارد که بر روی این قبر اشعاری در وصف رسول گرامى اسلام (ص) و در مدح امام علی (ع) و وصف جوانی به شیوه رادمردی حضرت علی (ع) بر روی سنگ قبر کنده‌کاری شده است. قدمت این قبر مربوط به زمان همان حجاران (سنگ تراشان) معروف در حدود 1000 سال قبل مى‌باشد.
6 ـ گورستان روستای تم سنیتی (منطقه خرگوشی):
در این گورستان قبور زیادی با دست خط همان حجاران و سنگتراشهاى مشابه قبور سایر گورستان‌هاى منطقه که دارای قدمت در حدود 900 سال مى‌باشد، وجود دارد. بعضاً گوشه‌هایی از این قبور با فرسایش خاک اکنون مشخص شده است و زیارتگاهی گنبدی و مخروبه نیز در این قبرستان وجود دارد که اطلاعی از شناخت صحیح آن در بین پیران محل نبود، بعضی از پیران منطقه آن را خواجه بو اخیر مى‌نامند و در متون کتب قشم و خلیج فارس نیز چیزی در مورد آن یافته نشده است.
با توجه به اطلاعات یافته شده و ثبت تاریخ چند قبر از این گورستان توسط امام جمعه توریان:
ـ قبر مرحوم السعید آقا سلطان سالاری به تاریخ وفات روز شنبه 17 ربیع الاول سال 800 ه. ق با قدمتی در حدود 623 سال مى‌باشد.
ـ قبر خانم صالحه بنت خواجه جمال به تاریخ وفات 809 با قدمتی 614 سال مى‌باشد.
ـ قبر سعیده شهیده فردوس مکان با مرور علی کمال به تاریخ وفات ماه جمادی‌الاول 1039 با قدمت 384 سال که اشعاری بدین شرح نیز بر قبر وی نوشته شده است:
الا‌اى خردمند روشن ضمیر چو بر خاک ما بگذری پند گیر
که ما را به دنیا دلی شاد بود اجل آمد و شادی بر باد بود
قبر شهیده الفردوس مکان حجی مساه بنت محمود در ماه ذیقعده سال 807 ه. ق با قدمت 616 سال مى‌باشد. بر روی دو طرف سنگ قرار گرفته بر روی این قبور آیاتی از سوره بقره (آیه‌الکرسی) نوشته شده است و بر سنگ قائم بر روی این کتیبه اسم آنان نوشته شده و بر بعضی دیگر از این قبور آیاتی دیگر از قرآن مانند: و قل الحمدالله الذی لم یتخذ له ولد و لم یکن له شریک فی الملک و لم یکن له ولی من الذل و کبره تکبیرا نوشته شده و با حاشیه‌نویسی در اطراف آن با کلمات گهربار لااله‌الاالله و محمد رسول‌الله تزیین شده است.
7 ـ قبرستان رمکان (مشهور به قبرستان سید عبدالرحیم بزرگ رمکانی):
این قبرستان در کنار حوزه علمیه صالحیه رمکان است که قبور قدیمى فراوانی در آن وجود دارد و نوعی نوشته و سنگتراشهاى آن نیز شبیه سنگ‌های قبور تاریخی روستای کوشه و مناطق اطراف است.
8 ـ گورستان لافت کهنه با قدمت تاریخی
9 ـ قبرستان منطقه خربس ـ روبه روی غارهای خربس متعلق به دوره مادها
در این قبرستان نیز تعداد 3 قبر با سنگ‌های معدنی تراشیده شده به شکل مستطیل با کنده‌کاری و دست خط همان حجاران معروف که در منطقه روستای کوشه و گربدان از خویش اثر زیبایی به جا گذاشته‌اند، دیده مى‌شوند. اما به علت قرار گرفتن این قبرستان در ساحل دریا و تأثیر بیشتر عوامل طبیعی (از جمله شرجی و گرمای خورشید) نوشته‌هاى آن خوانا نبوده و فقط از نوع سنگ و بقیه اثرهای به جا مانده قابل تشخیص است که قدمت آن نیز به حدود هفتصد سال مى‌رسد.
