لاهیجان مهم‌ترین مرکز کشت و تولید چای ایران بشمار می‌رود و کلمه چای در ایران با نام این شهر همراه است. قدمت استفاده از چای و کشت و تولید آن در جهان حدود ۵۰۰۰ سال می‌باشد، اما ایرانیان چای را نخست بعنوان یک ماده دارویی می‌شناختند و تا حدود قرن ۱۱ و ۱۲ (صفوی تا قاجار) نام آن را در کتاب‌های پزشکی و داروشناسی فهرست کرده بودند. البته هنوز هم چای به عنوان یک ماده داروئی مورد استفاده قرار می‌گیرد. انتقال چای ابتدا از جاده ابریشم توسط چینی‌ها انجام می‌شد و به تدریج کشت و تولید آن در هندوستان رونق یافت و از راه‌های بازرگانی جنوب به ایران نیز وارد می‌شد. برای اینکه کشت و مصرف چای در همه طبقات عمومی شود، سختی ها و محدودیت‌های زیادی کشیده شد تا سرانجام حاج محمد میرزا قوانلو ملقب به کاشف‌السلطنه به تشویق مظفرالدین شاه به این امر همت گمارد. این مقبره در حال حاضر یکی از دیدنی‌های شهر است که در کنار موزه تاریخ چای قرار دارد. این موزه در سال ۱۳۷۵ به همت سازمان میراث فرهنگی با شماره ۱۷۶۹ ثبت و تبدیل به موزه شد.
