این بنای مذهبی و تاریخی در قسمت شرقی شهر بروجرد واقع شده است. به استناد کتیبه‌های موجود امامزاده جعفر (ع) فرزند امام موسی کاظم (ع) است اما برخی از منابع و متون تاریخی با پنج واسطه نسبت این امامزاده را به امام سجاد (ع) مرتبط می‌سازند. ساختمان گنبد هرمی شکل است و این آرامگاه نمونه‌ای بسیار زیبا از هنر و معماری عهد سلجوقی می‌باشد. داخل حرم هشت ضلعی است و در وسط آن معجری از چوب و ورشو ساخته شده است. این معجر روی قبری که شش پله پایین‌تر از حرم است قرار دارد. طبقات بقعه غیر از مخروط انتهایی 18 طبقه است. تاریخ وفات امامزاده جعفر 525 ه.ق است. سقف آن روپوش و نمای بیرونی آن هرمی شکل با مصالح آجر و کاشی و داخل بنا آیینه‌کاری است بر روی درب کنده‌کاری شده آن آیاتی از قرآن حک شده است. این مقبره در سال 1208 به فرمان تقی خان حاکم آن زمان بروجرد تعمیر و مرمت شده است. در محوطه این امامزاده پنجاه اصله درخت موجود است که دو اصله آن چنار و یکی از آنها 380 سال قدمت دارد. بنای مذکور مربوط به دوره سلجوقی 717 ه.ق و به شماره 1855 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
