مقبره درویش فخرالدین مربوط به سده 9 هجری قمری است و در شهرستان بابل، شهر موزیرج واقع شده است. این اثر در تاریخ ۲۱ فروردین ۱۳۴۶ با شماره ثبت ۶۴۱ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این بنای تاریخی و بلند در غرب شهر بابل و در شمال جاده اصلى آمل قرار دارد. پلان این بقعه از سه بخش، بدنه مدور، منطقه انتقالى هشت ضلعى و بام هشت ضلعى هرمی، شکل گرفته است. تزیینات بخش گیلویى بدنه بقعه شامل تزیینات آجرى برجسته و یک ردیف قرنیز سینه کفترى آجری در میان هر دو قرنیز کاشى فیروزه‌اى رنگ نیم دایره کار کرده‌اند. منطقه انتقالى نیز در هر ضلع داراى مربع‌هاى فرو رفته مزین به کاشى است. بام هرمى شکل بنا از نوع دوپوش و پوشش داخلى بام گنبدى مدور است. در صحن بنا صندوق چوبى منبت قرار دارد و کتیبه‌هاى آن در ضلع شرقی، جنوبى و غربى مشتمل بر آیةالکرسى و صلوات کبیر است.
