پس از سال 215 هجری شادیاخ، دارالسلطنه یا دارالعماره نیشابور شد. امیران و حاکمان آن روزگار در شادیاخ به ساختن کاخ و عمارت پرداختند. یکی از آن‌ها که بر روی خرابه‌های کهن‌تر ساخته شد، همین عمارت بود. این بنا در زمان سلجوقیان بنیان گرفت و در روزگار خوارزم‌شاهیان هنوز مورد استفاده بود. شاه‌نشین این عمارت نشان از معماری روزگار سلجوقیان دارد.
بنایی دارای 4 ایوان یا چلیپا است که به آن بنای چهار ایوانی یا چهار چلیپایی می‌گفتند. بعد از حمله مغول‌ها بر روی خرابه‌های شادیاخ سازه‌های معماری با دیوارهای ناپایدار ایجاد شد و به مردم آواره نیشابور پناه داد.
