باغ چشمه عمارت، که یکی از باشکوه‌ترین باغ‌های صفویه در اشرف البلاد بوده به دستور شاه عباس، در سال‌های 1021 - 1027 ه.ق ساخته شده و از اهمیت تاریخی ویژه‌ای برخوردار است. در طبقه همکف این ساختمان آجری چشمه‌ای از دل زمین فوران می‌کند و برای همین به آن «کاخ چشمه» و یا آنگونه که در روزگار صفوی نامیده می‌شد، «چشمه عمارت» گفته‌اند. البته روشن نیست که آیا معماران صفوی آب چشمه را از راه دور و از فراز کوه به درون ساختمان هدایت کرده‌اند یا اینکه چشمه به گونه طبیعی در آنجا وجود داشته است. از برجستگی‌های «کاخ چشمه» سیستم آبرسانی آن را می‌توان نام برد که در آن روزگار بدون وجود پمپ، به سبکی ماهرانه آب را به قسمت بالا برده، با گردش و سر ریز شدن حوضچه‌های بالا، دوباره به قسمت همکف سرازیر می‌شده و سپس در نهری دیگر از ساختمان به بیرون هدایت شده و به حوض‌های پیرامون ساختمان می‌ریخته تا با سرریز شدن حوض‌ها در جویبارهای باغ به گردش در آمده و به شالیزار برود. از برجستگی‌های دیگر هنر معماران چیره دست «کاخ چشمه» در روزگار صفویان این است که در لای دیوارهای اشکوب و همکف به اشکوب بالا، حفره‌هایی ساخته‌اند که با به کارگیری تکنیک آوا شنودی، صدای موسیقی گروه نوازندگان که هنگام جشن‌ها، به ویژه در موسم نوروز که گرداگرد چشمه می‌نواخته‌اند، بالا رفته و در سراسر بنا زیبا و شاعرانه پژواک داشته است.
