پل دختر روی رودخانه «قزل اوزون» در رشته کوه «قافلانکوه» در ۲۰ کیلومتری شهر میانه قرار دارد. ترک زبان‌ها به این پل «قیز کورپوسی» می‌گویند. این پل در گذشته تنها راه ارتباطی شرق و غرب ایران بوده و به همین دلیل از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود. در مورد تاریخچه سازه پل اطلاعات درستی در دسترس نیست. برخی از باستان‌شناسان قدمت پایه‌های آن را به دوران ساسانیان نسبت می‌دهند اما با توجه به سبک و ویژگی‌های معماری آن، تاریخ ساخت آن را مرتبط به قرن ۸ می‌دانند. پل از ۳ دهنه تشکیل شده که پایه‌های آن‌ها آجری است. روی پایه وسطی پل، کتیبه‌ای وجود دارد که متاسفانه متن آن از بین رفته است و در سمت چپ نیز کتیبه‌ای دیگر به چشم می‌خورد که تاریخ ۹۳۳ هجری روی آن ثبت شده که تاریخ آخرین مرمت را نشان می‌دهد و توسط «شاه بیگم بنت محمد بیگ موصلو» انجام گرفته است. پل دختر بارها و بارها مرمت شده است و آخرین بار در سال ۱۳۲۵ مرمت شد. در مورد نام این پل نظریه‌های متعددی وجود دارد. برخی معتقدند که چون سازنده پل یک دختر شاهزاده بوده، نام آن را دختر گذاشته‌اند اما باستان‌شناسان می‌گویند «ایزد بانوی ناهید» الهه آب و باران و فراوانی از فرشتگان آیین زرتشت بود و به دلیل اهمیت ویژه پل‌ها در زندگی مردم و در امان بودن از سیلاب‌ها و دیگر آسیب‌های طبیعی، نام دختر بر پل گذاشتند که فرشته آب، نگهدار آن باشد. این پل در تاریخ ۱۵ دی ماه ۱۳۱۰ با شماره ۸۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
