قلعه بابک بنای باشکوه و زیبایی است که در گذشته محل استقرار و سنگر دفاع بابک خرم دین (سردار ایرانی) در مقابل تهاجم اعراب بوده است. احتمالا پیش از او نیز جاویدان، فرزند شهرک که مبارزات خود را با اعراب مهاجم از کوهستان‌های اردبیل آغاز کرده بود، در این قلعه سکونت داشته است. بابک نیز ابتدا به جمع مبارزان جاویدان پیوسته و پس از مرگ او در سال ۲۰۰ هجری قمری به عنوان رهبر خرم دینان ۲۲ سال توانست در این قلعه به مبارزات خود ادامه دهد. این بنا احتمالاً یک قلعه دفاعی است که در دوران اشکانی یا به احتمال قوی‌تر در زمان حکومت پادشاهان ساسانی ساخته شده و شباهت زیادی به سبک معماری مجموعه سلیمان مربوط به دوران ساسانی دارد. از آثار معماری و برخی از سنگ‌های زبره تراش و روش چفت و بست سنگ‌ها و ملات ساروج و اندود دیوارها از نوعی گچ و خاک نیز می‌توان به یقین اظهار داشت که ساختمان این دژ و قلعه در روزگار اشکانیان و بخصوص ساسانیان ساخته شده است. در قرون دوم و سوم و تا چند قرن پس از آن مورد تعمیر و مرمت قرار گرفته و تغییراتی در آن به وجود آمده و الحاقاتی در بنا ایجاد شده است. بنابراین بابک پس از استقرار در این دژ قسمت‌های اصلی آن را ترمیم نموده و بخش‌هایی را نیز به آن افزوده است. اکنون که بیش از ۱۲۰۰ سال از آن دوران می‌گذرد، هنوز بخش‌هایی از آن دژ پابرجا مانده است.
