مسجد جامع سرخ مربوط به دوره صفوی است و در مهاباد، داخل شهر واقع شده است. این مسجد یکی از اقدامات مهم عمرانی بداق سلطان مکری می‌باشد که در سال ۱۰۸۹ بنا گردید و همچنان پابرجا است. مصالح اصلی مسجد آجر قرمز است به طوری که سبب نامگذاری مسجد، به مسجد سرخ شده است. دو در بزرگ شمالی و جنوبی حیاط، ارتباط این بنا را با بیرون برقرار می‌کند. هر یک از درها با یک دالان طاق نما به حیاط مسجد مربوط می‌شود. بخش‌های شرقی و غربی آن، هر کدام چهار طاق حجره‌ای دارد و بخش‌های شمالی و جنوبی نیز هر کدام دارای دو اتاق و یک در بزرگ است، فواصل طاق‌ها سه متر و اندازه صحن ١٩ در ١٢ متر است. این بنا علاوه بر مکانی برای عبادت مردم و برگزاری نماز جمعه، همیشه مرکزی برای تحصیل علوم گوناگون نیز بوده و استادان بزرگی در این مدرسه تدریس کرده‌اند، از جمله: ملاحسین مجدی، ملاشیخ عزالدین حسینی، ملاعبدالله مدرسی، ملاصادق واثق بالله و ملاعبدالکریم شهریکندی. این مسجد به واقع بخشی از تاریخ معاصر مهاباد و گواه آشکاری بر فرهنگ دوستی و هنرورزی مردم این دیار است.
