پناهگاه حیات وحش سوتاو در آذربایجان غربی واقع شده است. در ایران هم‌اکنون دشت «سوتاو» بوکان مهم‌ترین زیستگاه پرنده میش مرغ در کشور است. دشت سوتاو که یک پهنه تپه ماهوری به وسعت ۴۰۰ هکتار را در روستای حمامیان از توابع شهرستان بوکان شامل می‌شود، سالانه پذیرای ۲۰ تا ۲۵ قطعه از این نوع پرنده نادر است. محل زیست این پرنده در آذربایجان غربی مناطق «آزاد»، «باجوند» و «کانی سیب» در مهاباد و «دشت سوتاو»، «حمامیان» و «ینگجه» در بوکان است. این پرنده طی سال‌های گذشته به دلیل محدود شدن زیست‌گاه‌های طبیعی، شکار بی‌رویه و اختلال در مناطق زیست و تخم‌گذاری آن، در معرض تهدید انقراض قرار گرفته است. میش مرغ یک پرنده نادر در جهان به شمار می‌رود که در حال حاضر در فهرست سرخ اتحادیه بین‌المللی حفاظت از جمعیت و منابع طبیعی قرار گرفته است. میش مرغ که در زبان محلی «چه رگ» نامیده می‌شود، پرنده‌ای از خانواده «هوبرگان» است که در دشت‌های وسیع بی‌درخت، زمین‌های استپی و کشتزارهای پهناور حبوبات و علفزارها زندگی می‌کند. این پرنده دارای گردن و پاهایی کشیده، بال‌ها و منقار پهن و پرهای رنگارنگ است و روی زمین لانه سازی می‌کند. میش مرغ در فصل بهار در هر دوره، دو تا چهار تخم می‌گذارد که پس از 25 تا 27 روز جوجه‌ها به دنیا می‌آیند. میش مرغ یکی از بزرگ‌ترین پرندگان ایران است و از نظر شکل و جثه شباهت زیادی به بوقلمون دارد. در گذشته این پرنده به صورت پراکنشی در شمال غرب کشور زیست می‌کرد، اما هم اکنون، بوکان به آخرین پناهگاه این پرنده نادر در کشور تبدیل شده است.
