یخچال نیمور، تنها یخچال موجود در محور خمین – دلیجان و محلات است که در یک کیلومتری غرب این شهر نرسیده به میدان سنگ قرار گرفته و با وجود از دست دادن کارکرد اصلی‌اش، همچنان پابرجا مانده است. برای دیدن یخچال نیمور باید به شهرستانی به همین نام و یک کیلومتری میدان سنگ سری بزنید. نمای بیرونی یخچال که به شکل گنبد مخروطی است، بر اثر بارش‌های جوی فرسایش پیدا کرده اما دیوارهای آن که هر کدام بیش از یک متر ضخامت دارند، استحکام بنا را تضمین می‌کنند. اگر پا به داخل یخچال بگذارید، می‌بینید که نمای داخلی گنبد با آجر کار شده و شکل هندسی زیبایی را به وجود آورده است. ارتفاع یخچال از محل مخزن تا انتهای مخروط تقریبا 10 متر است و مخزن آن با خاک پر شده است. به طور کلی در قدیم یخچال‌ها در مسیر آب‌های جاری یا نزدیکی رودخانه‌ها به صورت مخروطی یا دایره‌ای شکل در مساحتی بین 50 تا 200 مترمربع و به عمق 30 متر در زمین کنده می‌شوند و روی آنها با پی آجر، سنگ و آهک بنای مخروطی شکلی می‌ساختند که حدود 10 تا 30 متر ارتفاع داشت و به نوعی شبیه یک عایق در برابر نور خورشید و گرما عمل می‌کرد. به این ترتیب یخ‌های یخچال عمیق و محکم می‌شدند و دوام بیشتری پیدا می‌کردند. نمای بیرونی یخچال به صورت گنبد مخروطی شکل ساخته شده اما بر اثر فرسایش آبی و بادی رگه‌های زیادی روی آن افتاده است. با تمام این‌ها، یخچال هنوز سرپاست و شاید یکی از دلایل سالم ماندن این اثر تاریخی آن است که مردم محلات همیشه به آن به چشم یک بنای ارزشمند تاریخی نگاه کرده‌اند و بعد از ثبت آن در اسفند ماه 1385 در فهرست آثار ملی ایران این مراقبت‌ها شکل رسمی‌تری هم به خود گرفت.
