این آتشکده در ده کیلومتری غرب داراب قرار دارد و به سبک چهارتاقی با گنبد ساخته شده است. آوار، دیوارهای این آتشکده را تا نصف گرفته است و گنبد آن ریخته است. کنار آتشکده کوه سنگی حفره سیاه و همچنین چشمه طبیعی بزرگی به نام اُغلان قز که به معنی دختر و پسر می‌باشد، قرار دارد. بنا به روایت مروج‌الذهب مسعودی این آتشکده به دستور اشو زرتشت بنا شده است. زرتشت به یستاف شاه دستور داد تا آتش مقدس جمشید را بیابد و یستاف شاه آن‌را در خوارزم یافت و به دارابگرد آورد و در آنجا آتشکده‌ای بنا نمود و آتش مقدس را در آن نگه‌داری و سپس شهر خرم دارابگرد را بنا نمود. از سال 332 هجری قمری نام آن به آتشکده آذرجو تغییر کرد. همانند همه چهارتاقی‌های روزگار ساسانی، دارای پلانی مربعی است. این سازه تاریخی خاموش از لاشه سنگ با ملاط گچ دست‌کوب ساخته شده است. بدنه داخل اثر، گچ‌اندود بوده که پهنای لایه‌های گچی آن ۵ سانتی‌متر است.
