بقعه «یعقوب لیث صفاری» نخستین شهریار ایرانی در شرق دزفول واقع شده است. یعقوب لیث صفاری زبان پارسی را نخستین بار پس از ورود اسلام به ایران دوباره به عنوان زبان رسمی ایران اعلام کرد. وی تلاش‌های بسیاری برای خروج بخش‌هایی از ایران از دست خلیفه عباسی کرد و سرانجام در سال ۱۶۵ هجری قمری در شهر جندی شاپور دزفول درگذشت. در حال حاضر آرامگاه وی در جاده ۱۲ کیلومتری دزفول - شوشتر و در روستای اسلام‌آباد در نزدیکی محوطه باستانی جندی شاپور واقع شده است. بنای بقعه یک چهار طاقی با گنبدی مخروطی و مضرس در دوره سلجوقی تشکیل شده است. ایوان بزرگ شمالی بقعه وی مربوط به دوره تیموری بوده که در دوره قاجاریه به این ایوان بسته شده و در اصلی بنا در آن تعبیه شده است. گنبد اصلی بقعه به صورت دو پوسته و الهام گرفته از شکل تنه نخل است، این بنای با شکوه به دلیل اهمیت تاریخی و فرهنگی به شماره ۲۵۵۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و یکی از جاذبه‌های ارزشمند تاریخی دزفول و خوزستان به شمار می‌رود.
