این پل در یک کیلومتری کوار و در مسیر قدیمی شیراز به فیروزآباد که به کناره خلیج فارس منتهی می‌شود، روی رودخانه «قره آقاج» بنا شده و ظاهراً بنای اولیه آن به دوره ساسانی تعلق دارد که در دوره‌های بعد به ویژه دوره صفویه و قاجاریه بازسازی شده است. پل کوار 125 متر طول، 30/10 متر ارتفاع و 80/3 متر عرض (با احتساب جان پناه‌ها) و شش دهانه به ابعاد مختلف داشت که امروزه دو دهانه میانی آن فرو ریخته است. پایه‌ها در جهت بالا دست و پایین دست دارای موج شکن‌های نوک تیز است که شکل‌های آن‌ها با توجه به شالوده صخره‌ای و بازسازی‌های صورت گرفته متفاوت است. مصالح مورد استفاده قطعات سنگ‌های طبیعی به اشکال و ابعاد مختلف و ملاط ساروج است. پایه‌های پل هر کدام جداگانه بر روی صخره‌های طبیعی بستر رودخانه قرار گرفته و به همین جهت، نقشه پل متناسب با موقعیت این صخره‌ها در بستر رودخانه شکل گرفته است. چنین ساختار و شالوده‌ای سبب استحکام و ماندگاری زیاد پل کوار شده است. در قسمت انتهای جنوبی پل و میانه پایه، متکی به صخره کناره رودخانه و نیز روی اولین پایه انتهای شمالی پل اتاقی قرار دارد که دسترسی به آن‌ها در مواقع کم آبی از روی صخره بستر رودخانه و توسط چند پله صورت می‌گیرد. این اتاق‌ها جهت اطراق و استراحت مسافران یا اقامت محافظان پل مورد استفاده بود. بر روی رودخانه کوار (قره آغاج) در دوره ساسانیان پلی زده شده است که شماره ثبت تاریخی آن در آثار ملی ایران 947 می‌باشد. پایه‌های این پل در دوره ساسانی ساخته شده و در دوره اسلامی بازسازی شده است. نوع پلان این پل به صورت شش دهانه با عرض متفاوت است. دو دهانه میانی آن ویران شده و پل روی صخره طبیعی ساخته شده است. حوضچه آرامش آن نیز به طور طبیعی در قسمت صخره انتخاب شده و دست ساز نیست. آب‌برهای این پل با شکلی مثلثی و نیم دایره می‌باشد. مصالح به کار برده شده در آن شامل سنگ‌های حجاری شده تراش‌دار در پایه‌ها و در بدنه آن سنگ لاشه و ساروج، و در تاق‌ها آجر به کار رفته و تزیینات هم ندارد. پل صفوی به فاصله حدود 70 متری غرب پل ساسانی وجود دارد که گفته‌اند از دوره صفویه می‌باشد. این پل 1416 متر از سطح دریا ارتفاع دارد و دارای پنج دهنه است. مصالح به کار رفته در آن، سنگ تراش و ساروج می‌باشد و از لحاظ فنی مانند پل ساسانی کوار در جایی ساخته شده که ساحل رودخانه، سنگی است.
