قبرستان سفید چاه دارای سنگ مزارهای محرابی و صندوقی هستند که هر دو شکل در ایران دارای پیشینه معماری‌اند. این سنگ قبرها دارای تصاویر نمادین ایرانی است که مفاهیم پیچیده زندگی، مرگ و رستاخیز را در خود نشان می‌دهد و از نقوش تزیینی به ویژه اسلیمی و هندسی به صورت متقارن، در تمام سطوح استفاده شده است. این سنگ‌ها از نظر تنوع به سه دسته تقسیم می‌شود: نقوش اسلیمی، نقش هندسی و نقوش نمادین یا سمبولیک. سنگ قبرهای محرابی شکل سده نهم هجری قمری سفید چاه، دارای ویژگی‌های محراب هستند، یعنی سنگ قبرها دارای دو تا سه طاق نمای تودرتو با قوس‌هایی است و حواشی اول آنها معمولا دارای تزیینات گل برگ اسلیمی به شیوه «آژده» است و حاشیه دوم دارای صلوات کبیر و بعضا حاشیه سوم شامل حدیث یا دعاست و متن وسط به نام متوفی و تاریخ وفات اختصاص دارد. در بعضی از سنگ مزارها از نقش سمبولیک قندیل استفاده شده و در وسط آن کلمه الله نوشته شده است. سنگ مزارهای سده دهم و یازدهم علاوه بر تزیینات اسلیمی که کاملاً به صورت متقارن انجام شده از نقوش هندسی نیز برخوردار است و با ظرافت و زیبایی دایره‌های تزیینی و گل‌های چندپر که نماد گردونه خورشید است بر آنها حجاری شده‌اند. قاب‌بندی حاشیه، پیشانی، لچک‌ها و طرح طاق نمای سنگ مزارها و نیز شیوه کتیبه نگارهای سده نهم با سده دهم و یازدهم کاملا متفاوت است و سنگ مزارهای سده سیزدهم و چهاردهم نیز از نظر تزیینات سمبولیک ابزار کار که نشانگر پیشینه متوفی است، از سنگ قبرهای سده‌های پیشین متمایز است.
