حدود 10 کیلومتر پس از نهبندان به سمت شهداد کوه‌هایی در دو طرف جاده نمایان می‌شود که به کوه‌های مینیاتوری یا مریخی معروفند. این کوه‌های زیبا از نوع رسوبی هستند و به علت فرسایش سریع در برابر باد و باران به شکل دندانه دندانه و پر از لبه‌ها و چاک‌های مکرر در آمده‌اند که بومیان این منطقه به سبب شکل غیر عادیشان از آن‌ها با عنوان کوه‌های مریخی نیز یاد می‌کنند.
رنگ کوه میان طوسی و سفید با واریزه‌های بسیار در پای آن وجود گرما و حرارت، مناظری رویایی و تخیلی را در ذهن بیننده پدید می‌آورد و باعث شده تا این جاده به یکی از زیباترین مناطق ایران تبدیل شود. کوه‌های مخروطی مریخی از یک سو و ماسه‌های شنی بیابانی از سوی دیگر در کویر لوت نهبندان واقع شده است. این کوه‌ها در زمان گذشته به زیر خروارها خاک مدفون بوده و امروز با گذشت زمان مشاهده می‌شوند. در اثر تغییرات جوی و آب و هوایی و باران‌‌های موسمی، خاک‌ها از روی آن‌ها به دامنه‌ها ریخته شده و چهره اصلی این کوه‌ها نمایان شده است.
