قلعه‌های سارو شامل دو قلعه بسیار محکم و تسخیرناپذیر است که در 10 کیلومتری شمال شرقی سمنان در منطقه‌ای کوهستانی به نام سارو واقع شده‌اند. قلعه شمالی (ساروی کوچک) بر اثر گذشت زمان و بروز سوانح طبیعی و کندوکاوهای افراد گنج‌یاب تا حدودی تخریب شده است. قلعه جنوبی (ساروی بزرگ) یکی از مهم‌ترین قلعه‌های دفاعی شرق ایران است که به نظر می‌رسد از سه طبقه تشکیل شده است. طبقه اول جای چهارپایان طبقه دوم محل سکونت رعایا و طبقه سوم که دارای معبد و حمام می‌باشد محل سکونت سربازان مدافع قلعه و بزرگان قلعه بوده است. از موارد جالب توجه در این قلعه انتقال آب چشمه کلاته سارو به بالای قلعه بوده است که به وسیله تسطیح زمین انجام گرفته و در نتیجه آب چشمه‌ای که در حدود چند صد متر از قلعه پایین‌‌تر است با این تدبیر به بالای قلعه برده شده و مورد استفاده قرار می‌گرفته است. در چهارگوشه هر یک از قلعه‌های سارو برج‌هایی به منظور دیده‌بانی ساخته شده که بسیار دیدنی می‌باشند. تاریخ بنای اولیه قلعه‌های سارو (که به نظر می‌رسد اسم دیگری داشته‌اند) به دوره پیشدادیان و کیانیان نسبت داده می‌شود. این قلعه‌ها در دوره‌های متوالی مورد استفاده اقوام مختلف قرار گرفته و در دوره تسلط اشکانیان و اسپهبدان طبرستان یکی از پایگاه‌های مهم آنان به شمار می‌رفته است. در دوران بعد از اسلام نیز با توجه به این که ایالت قومس (سمنان کنونی) یکی از کانون‌های مهم فرقه باطنیان (اسماعیلیان) محسوب می‌شد، قلعه‌های سارو که در نقطه بسیار امن و ناپیدایی واقع شده‌اند، در مدت بیش از دو قرن مرکز تجمع و مورد استفاده افراد فعال این فرقه بوده است. شاید یکی از علل عمده پایداری ساکنان قلعه گردکوه (گنبدان دژ) سال‌ها بعد از سقوط قلعه الموت (پایتخت اسماعیلیان ایران)، در دست داشتن قلعه‌های بزرگ و دور از دسترس سارو و ذخیره مواد غذایی کافی در آنجا بوده است. فاصله قلعه‌های سارو تا قلعه گردکوه 80 کیلومتر ولی از بیراهه 60 کیلومتر می‌باشد.
